Hoe komt het dat mensen instinctief 'slecht' zijn in communicatie?

Laatst kreeg ik van iemand in de training ‘Communiceren met Impact’ de volgende vraag:

Hoe komt het dat mensen instinctief ‘slecht’ zijn in communicatie? Ligt het aan ons onderwijssysteem die teveel nadrukt legt op kennis in plaats van emotionele intelligentie en de essentie van een mens?

Onze instinctieve emotionele reacties zijn meestal zeer primitief. Als wij sociale wezens zijn, waarom zijn onze skills dan zo primitief op dit gebied? We hebben juist de neiging om de niet effectieve manier te kiezen. De cursist bedacht ook nog dat dit probleem misschien wel te vergelijken is met hardlopen. Iedereen kan hardlopen, maar als je 100m binnen 10 seconden wilt afleggen heb daar je een speciale training, dieet en oefeningen voor nodig.

Een academische vraag met een niet academisch antwoord

Het koste mij ook even een paar dagen om goed te bedenken hoe ik  mijn antwoord zou formuleren. Ik vond het een goed doordachte vraag. Ook bedacht ik dat ik voor deze academische vraag niet een academisch antwoord heb. Toch schroom ik niet om mijn gedachten over deze vraag te delen en zie ik uit naar aanvullingen van de teamleiders uit het veld. Ik denk dat we door de jaren/eeuwen heen meer ons hoofd zijn gaan ontwikkelen en minder ons hart. De periode van de Verlichting die de rede ging verheerlijken heeft daar ook zijn bijdrage aan geleverd. Het alleen afgaan op feiten en op de dingen die je kunt zien, waarnemen en meten heeft als keerzijde dat de verbinding met ons hart en onszelf steeds verder verwaarloost waardoor we ook niet meer goed zijn om echt verbinding te maken met anderen en dus ‘slecht’ worden in het communiceren. Verbinding maken met anderen is namelijk alles behalve feiten.

Masculine cultuur

Hoogstwaarschijnlijk heeft dat te maken met de zeer masculine cultuur waar we nu inzitten. En ja, ook ons onderwijssysteem is op prestaties gericht. Daadkracht en resultaten is heel sterk en daarmee bestaat het gevaar dat de persoonlijke behoefte steeds verder uit het oog wordt verloren. Niet voor niets gaan steeds meer mensen de noodzaak inzien van balans, de meer vrouwelijke energie in de samenleving.

Nu is de invloed daarvan nog klein, omdat de vrouwen die echt invloed hebben zich dusdanig hebben aangepast om zich staande te kunnen houden in deze maatschappij en daarmee het mannelijke zich eigen hebben gemaakt. Hoe meer er een balans zal komen tussen mannelijk en vrouwelijk in onze cultuur hoe beter de communicatie zal verlopen.