In de tang tussen productie draaien en oog voor de menselijke kant

In mijn vorige blog overdacht ik het oog hebben voor productie. In dat blog heb ik aangegeven dat het belangrijk is dat een medewerker intrinsiek gemotiveerd is en een bijdrage wil leveren aan het grotere geheel van het bedrijf of organisatie.

De praktijk is weerbastiger

Lekker idealistisch natuurlijk, dat weet ik ook. In de praktijk is alles weerbarstiger. Je bent bijvoorbeeld als teamleider in een bestaand team aangesteld om de productie op orde te brengen. Je hebt vervolgens te doen met de mensen die ooit door anderen aangenomen zijn. Je hebt visie hoe je de productie omhoog moet krijgen, maar je weet ook dat die visie niet per definitie hoeft aan te sluiten bij de kwaliteiten die je nu in je team hebt.

In de tang

Dan zit je in de tang tussen productie draaien en de menselijke kant. Wat er dan in mijn beleving nodig is, is dat je de medewerker meeneemt in je visie en kijkt of de medewerker kan gaan groeien in zijn functie. Ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je hebt vaak al genoeg te doen en je hebt niet de hele dag de tijd om je mensen te coachen.

Kortom, ik geloof dat op dit moment veel teamleiders in de tang zitten tussen productie draaien en oog houden voor de menselijke kant. Er wordt van jou verwacht dat jij de situatie wel rechttrekt, maar mensen zijn nu eenmaal geen machines die je even anders in kan stellen.

De morele kant

Daarnaast zit je ook nog met de morele kant. Toen de mensen aangenomen werden, werd niet de dingen van ze verwacht die ze nu wel moeten laten zien. Dan is het een uitdaging om de balans te vinden tussen de productie en de menselijke kant: medewerkers in zo’n kort mogelijke tijd opleiden, zodat ze aan kunnen blijven sluiten bij de wensen van het bedrijf of organisatie.

Nu kan je ook nog bedenken dat het van de organisatie niet eerlijk is om van alles te verwachten, maar in tijden van crisis heb je als organisatie ook niet veel keus. De beste keus in mijn beleving is om te blijven geloven in de medewerkers, taken zo goed mogelijk te verdelen en medewerkers dat te laten doen wat ze goed kunnen. Niet iedereen over een kam scheren en zeggen dat iedereen aan alles moet voldoen, maar werken met een gevarieerd team waarin iedereen elkaar aanvult is in mijn beleving nog steeds de beste optie.

Supermensen?

Supermensen bestaan niet, ook al zouden we dat in deze tijden om wille van de productie en in het verlengde daarvan de financiën graag willen.

Herken jij bovenstaand dilemma? We horen graag jouw verhaal. Zo kunnen we leren van elkaars ervaring en visie.

Je mag een reactie achterlaten hieronder, maar je mag ons ook mailen. Dan kunnen we jouw voorbeeld anoniem meenemen in een blog bijvoorbeeld.