Kennismaking met meneer Aerts

In de komende serie blogs, nemen we jullie mee in de verhalen van vier mensen. We hebben meneer Aerts, mevrouw Bochove, meneer Corbusier en mevrouw Duineveld. We zullen iedere persoon afzonderlijk aan jullie voorstellen, waarna we ze samenbrengen om te zien hoe zij zich tot elkaar verhouden in de communicatie. Dit blog is blog 1 uit een serie van 6.

Kennismaking met Anton Aerts

Als op zaterdagmorgen om 7:45 de wekker afloopt op het nachtkastje van meneer Aerts, rekt deze zich eens uit en draait zich op zijn linkerzij. Hij grabbelt naar zijn bril en constateert tevreden dat de wekker keurig op tijd is afgegaan. Hij schiet in zijn pantoffels en begeeft zich nageeuwend naar de badkamer. Zijn kleren voor vandaag heeft hij gisteravond al klaargelegd. Na de  elektrische tandenborstel weer op de oplader geplaatst te hebben, sloft hij naar de keuken en zet de koffiemachine alvast aan.

Wanneer hij even later onder de douche staat, repeteert hij het lijstje met taken voor die dag. Als alleenstaand man met een full time baan zijn er in de weekends nogal wat facilitaire taken te verrichten: boodschappen, de was, het broodnodige huishoudelijk werk, de auto door de wasstraat en uiteraard de noodzakelijke sociale bezigheden. Sporten, vrienden bezoeken en andere ontspanning. Hij probeert een volgorde in het lijstje te krijgen die voor hem het meest efficiënt is. Het beste is om de boodschappen en het sporten eerst te doen en daarna pas de auto. Die zou anders weer opnieuw vies zijn na de ritjes. Daarna het huis op orde, de was en als er dan nog tijd over is, wat ontspanning te zoeken op het internet en in de bladen. Alhoewel. Die was kan ook morgen. Dan kunnen de kleren van vandaag er ook nog bij. Je weet nooit in wat voor ambiance hij vanavond zijn vrienden tegenkomt. Voor je het weet ligt zijn outfit een dag lang riekend naar alcohol en tabak in de wasmand. Nog schuivend in zijn hoofd om alles op het lijstje op een goede volgorde te krijgen droogt hij zich af en moppert als hij de telefoon over hoort gaan. Die is zo aan de beurt. Eerst afdrogen en aankleden.

Nog voor Anton naar zijn telefoon loopt om te kijken wie er belde, hebben zich nog twee andere activiteiten zich aangediend. Eerst nog koffie maken en de krant van de mat rapen. Hij blijft niet lopen. Op het scherm van zijn telefoon ziet hij dat Beatrice hem heeft gebeld. Ze is één van zijn drie collega´s die de acceptatie en planning van de patiënten behandelen voor een reisje aan boord van het vakantieschip van het Rode Kruis: de J. Henry Dunant. Ze spelen op dit moment met een lastig geval voor de reis die aankomend weekend op de planning staat. Anton zucht. Eigenlijk heeft hij geen zin in dit telefoontje. Bea wil altijd van alles weten, maar Joost mag weten wat ze met de antwoorden doet. Als hij de antwoorden kan geven, kan ze die zelf ook vinden. Misschien zou ze eens wat minder moeten lachen om de grappen van Carlos. Maar die kan bij haar weer niets fout doen. Die komt als een wervelwind met flair naar binnen en waait zijn hele geordende boel van het bureau. En zeg er gerust niets van! Want dan vertrekt ‘ie richting de koffieautomaat met de opmerking dat ‘ie wel weer eens terug komt als de komma’s nahijgend op hun rug liggen…

Haast ongemerkt heeft hij tijdens het piekeren zijn laptop opengeklapt en staart naar de screensaver. De vogels van Escher veranderen de dag in de nacht in een duidelijk landschap van rechte lijnen. Hij veegt ze weg en roept het bestand op van de ‘situatie’ Jansen. Als maandag die vergadering is, komt hij goed beslagen ten ijs. Hopen dat Daphne maandag een Escher van het geheel smeedt, met vaste punten en lijnen. Nu hij de stukken weer voor zich heeft, besluit hij dat de voorbereiding net zo goed ter plekke even afgemaakt kan worden. Hij pakt twee ringbanden uit de kast en een perforator. De printer achter hem print de Excelsheets uit en al wachtend staart hij uit het raam over de Maas. De schepen schuiven in het ochtendlicht voorbij. Grimmig bedenkt hij dat varen mooi is, maar dat het niet je laatste reis moet zijn… Als de printer klaar is, klemt hij het stapeltje ‘voor’ in de groene ringband en het stapeltje ‘tegen’ in de rode. Hij steekt ze naast het boekje met de algemene voorwaarden in zijn tas en gaat zitten. Zijn vinger glijdt over het scherm van de smartphone. “Gemiste oproep. Terugbellen”. Zijn lijstje wacht.