Iets nieuws uitzoeken is in het begin heel leuk, maar als het even niet meezit, dan zijn er andere zaken nodig om de voortgang erin te houden. Dat ondervind ik op dit moment weer aan de lijve. Ik moet een nieuw programma uitzoeken en ik merk dat ik er behoorlijk tegenop zie om alle tutorials te volgen. Er staat namelijk dat zo’n tutorial 1,5 uur duurt. In mijn hoofd duurt die 1,5 uur veel langer dan de werkelijke 1,5 uur, met als gevolg dat ik heel ‘belangrijke’ dingen doe, zoals dit blog schrijven.
Ik blijf mezelf gek vinden. Ik weet precies wat ik moet doen, ik weet precies welke uitvluchten ik heb, ik weet precies welke excuses ik bedenk en vervolgens doe ik dat nog ook.
Nu ben ik namelijk een blog aan het schrijven en daar voel ik me dan wel weer tevreden over, want dat moest ook nog gebeuren. En een blog schrijven behoort ook tot een van de dingen die ik uitstel. Er is namelijk iets in mijn systeem wat ervoor zorgt dat ik mezelf inhoud of wat dan ook. Elke keer als ik wil schrijven, dan hou ik mezelf tegen. Terwijl ik weet dat ik vrij makkelijk de dingen op papier krijg en kan schrijven zoals ik spreek. En toch, toch zie ik er telkens weer tegenop om te gaan schrijven.
Maar goed, wat ga ik nu doen om hier uit te komen? Ik weet het nog niet. Maar dat ik dit euvel ga overwinnen, dat is zeker. Dat besluit heb ik zonet genomen. Ik weet bijna zeker dat jij soortgelijke dingen ook tegenkomt. Hoe ga jij daar mee om? En dan graag niet de politiek correcte antwoorden met alle geweldige tips die je stiekem toch niet toepast. De theorie is me namelijk bekend. De praktijk is weerbarstiger.
Ook al weet ik dat ik de dag zou moeten beginnen met datgene waar ik het meest tegenop zie, dat wil niet zeggen dat ik elke dag de discipline opbreng om dat te doen. Discipline en volhouden zijn zaken waar je karakter voor nodig hebt. En karakter is iets wat je kan ontwikkelen.
Diep in mijn hart weet ik de sleutel wel. Op een bepaald moment zijn de smoesjes over en wordt het tijd om gewoon te doen wat je zou doen. Met andere woorden: ik zou me vandaag verdiepen in het nieuwe programma; wel dan ga ik me vandaag daarin verdiepen. Ook al heb ik zometeen een andere afspraak en kon het vanavond nog wel eens laat worden. Dat doet er dan niet toe.
Als ik mezelf iets beloofd heb te zullen doen, dan is de kunst om die belofte aan mezelf na te komen. Ik ondersteun mezelf wel eens door de belofte aan verschillende mensen te vertellen. De laatste tijd merk ik dat ik heel goed ben geworden in me zonder enig gezichtsverlies eruit te praten met alle nodige excuses van dien.
Kortom, de trucjes zijn op. Het komt nu aan op karakter, je woord zijn en beloftes aan jezelf nakomen. Ik ga dit doen voor zover ik daar op dit moment toe in staat ben. En jij? In welke situaties reageer jij zoals ik? Of is bovenstaande je volkomen vreemd? Ik ben benieuwd.
