Ik ben helemaal niet zo iemand van de computerspelletjes maar toegegeven, sinds mijn man een leuk appje op mijn ipod heeft gezet begin ik bijna verslaafd te worden.
Het is leuk om te observeren wat er op zulke momenten met me gebeurt. Het spelletje is echt een behendigheidsspel en iedere keer kan je dus net weer wat verbeteren. Dat steeds verder groeien naar succes laat me niet los. Nog even, nog even….
Het is niet dat ik niets te doen heb, er liggen nog heel wat zaakjes op me te wachten, dus eigenlijk zou ik de discipline op moeten brengen om de ipod uit te zetten en me aan mijn echt belangrijke taken te wijden. Notabene, volgende week geef ik een training time management en spelletjes op mijn ipod horen toch echt tot de categorie niet urgent en niet belangrijk…..
We kennen allemaal de afleidingen en tijdverspillers; steeds weer de mail checken, te lang bij iedere mail stilstaan, afwegen van antwoorden, perfect willen zijn, surfen op internet, te lang bij een collega blijven hangen om een redelijk korte vraag beantwoord te krijgen, bezig blijven met plannen en organiseren voordat er echt begonnen wordt.
Wat maakt dat afleidingen grip op ons krijgen? Vaak zit het gevaar niet in de echt urgente zaken. Die zorgen er wel voor dat ze de aandacht krijgen en opgepakt worden. Nee, dan de zaken die niet direct urgent maar zeker heel belangrijk zijn. Die moeten het ontgelden. Die worden uitgesteld en onderbroken en krijgen vaak niet de aandacht die ze zouden moeten krijgen.
Hoe pak ik dat aan? Ik doe het volgende:
- Ik focus me op mijn doel
- Ik stel mezelf de vraag: wat levert mij de actie die ik uitstel op?
- Ik spreek mezelf toe: wie heeft er nu de controle?
- Ik stel mezelf zo min mogelijk bloot aan verleidingen.
Toch dat appje er maar weer afhalen?
